345
ای کاش در دوران کودکی میماندیم تا
گریه هایمان بـی دلیل
خنده هایمان اختیاری نه اجباری
دوست داشتن هایمان واقعی
محبت کردن هایمان از ته دل
فکر کردن هایمان به بازی فردا
و بجای دلهایمان سر زانوهایمان زخم میشود...